هندوانه ابوجهل اسامی عمومی دیگری مانند: حنظل، خربزه روباه، سیب تلخ و …. دارد. میوه اش به شکل هندوانه (و برخی شبیه گلابی) کروی شکل و خیلی کوچک است و دارای پوست سبز، کرم یا سفید است، پوششی بسیار سخت و درونش گوشت قرمز رنگ یا زرد، تلخ و سمی وجود دارد. هر بوته ممکن است دارای یک میوه و یا چند میوه باشد، که تجربه نشان داده است میوه بوته هایی که فقط یک میوه می دهند سمی، ولی میوه بوته های چندتایی از بهترین نوع دارویی است. به حالت خودرو در نواحی بیابانی و دامنه کوه ها همچنین در نواحی کویری نائین و بیابان های میمه اصفهان، نواحی کردستان و جنوب کشور می رویند.

خواص دارویی هندوانه ابوجهل :

دارای هورمون های زیاد همچون انسولین نباتی و هورمونی نظیر هورمون غدد صنوبری (ملاتونین) می باشد که بر ترشح تیروکسین اثر کنترل کننده دارد، برای دیابت نیز مفید بوده و دارای مقداری تانن و مواد تلخ بوده و در ناراحتی های عصبی و بی خوابی، فلج، درد مفاصل، چرک و قی کردن چشم برای مدت طولانی و ناراحتی های کلیه و مثانه، درد سینه بسیار مفید می باشد. پزشکان سنتی میوه گیاه را برای بیرون راندن بلغم و صفرا و در درمان دردپی و عرق النسا و نقرس توصیه نموده اند و مقدار زیاد آن سمی می باشد.

• تلخ مزه بودن آن، مربوط به نوعی گلوکزید به نام کولوسنتین است که در آن وجود دارد و رنگ زرد و محلول در الکل می باشد.
• حنظل با دوز کم دارای خاصیت خلط آور و محلل و با دوز متوسط مسهل و مدر و با دوز زیاد به عنوان قی آور به مصرف می رسید.
• مصرف آن در هوای سرد برای مغز و اعصاب و معده مضر است و در هوای بسیار گرم هم موجب اسهال و التهاب می شود و باید زمان و محل مصرف آن رعایت شود، که بهترین آن فصل بهار یا پاییز و نواحی معتدل است. برای افراد لاغر و ضعیف هم مناسب نبوده، و خوردن آبمیوه آن را علاج می کند. استنشاق آن برای دفع زردی چشم مفید است.
• در قدیم معروف بوده که اگر آب حنظل را در منزل، زیر فرش ها بپاشید موجب از بین رفتن کک ها شده و از تکثیر آنها جلوگیری می نماید.

توجه: جهت استفاده خوراکی باید خوب ساییده و پودر گردد و با صمغ عربی یا نشاسته یا کتیرا خورده شود.

سوختگی

دوازده عدد گل همیشه بهار را ریزریز کنید و در پارچه توری نازک (گاز) بریزید و به صورت کمپرس روی سوختگی بگذارید و هر روز دو بار صبح و عصر آن را عوض کنید. کمپرس گل ‌همیشه‌بهار را باید چندین ساعت روی سوختگی بگذارید و نگه دارید.

یبوست

پانزده تا سی گرم گل همیشه‌بهار را در یک لیتر آب جوش بریزید و دوازده دقیقه دم کنید، بعد آن را صاف کرده و با عسل شیرین سازید و هر روز سه فنجان از آن را بعد از صرف غذا بنوشید. دم کرده گل یا برگ همیشه بهار مسهل سبکی است و برای دفع یبوست مؤثر و مفید است.

میخچه

چهار یا پنج گل همیشه بهار را ریز ریز کنید و در یک استکان سرکه بریزید و بیست و چهار ساعت بگذارید بخیسد، بعد آن را صاف کنید و مستقیما روی میخچه ها بمالید. ضماد آن را هم به کمک کمپرس می توانید روی میخچه ها بگذارید، ولی باید چهل و هشت ساعت متوالی روی میخچه بماند.

ورم سرمازدگی

دم کرده برگ همیشه‌بهار را به صورت حمام برای ورم سرمازدگی بکار برید، ورم سرمازدگی را ولو با زخم توام باشد درمان می کند. برای تهیه دم کرده برگ یا گل همیشه بهار باید پانزده تا سی گرم همیشه بهار را در یک لیتر آب جوش دوازده دقیقه دم کنید، بعد آن را صاف کنید و دست یا پای خود را که دچار ورم سرمازدگی شده است در آن بگذارید و مالش دهید. نوشیدن دم کرده گل همیشه‌بهار هم در این مورد مؤثر و مفید است. طرز تهیه و مقدار مصرف آن به شرحی است که در مورد یبوست توضیح دادیم.

دردهای معده

دم کرده برگ یا گل همیشه‌بهار درمان کاملی برای دردهای معده است. وقتی گرفتار درد معده، سو هضم شدید هر روز سه بار و هر بار یک فنجان از دم کرده گل همیشه بهار را بنوشید. برای تهیه دم کرده گل همیشه‌بهار باید ده تا بیست گرم گل تازه و یا پانزده تا سی گرم گل و برگ خشک همیشه‌بهار را در یک لیتر آب جوش پانزده دقیقه دم کنید، بعد صاف کرده و با عسل شیرین سازید و طبق نسخه ای که دادیم، میل کنید.

بحران های کبدی

دم کرده برگ یا گل همیشه‌بهار، خشک یا تازه آن برای درمان تنبلی کبد یا یرقان تصفیه کننده کاملی است. طرز تهیه و مقدار مصرف آن به ترتیبی است که در مورد یرقان یبوست شرح داده شد.

بیماری های پوستی

وقتی مبتلا به بیماری های پوستی شده اید، دم کرده گل و برگ همیشه بهار را بنوشید و به صورت محلول شست و شو به کار برید. دم کرده گل و برگ همیشه بهار برای معالجه جرب، اگزما، لکه های پیسی و کک و مک مفید است و هر روز باید دو بار دم کرده گل همیشه بهار را به صورت محلول شست و شو به کار برید.

زخم های سطحی

ضماد گل همیشه بهار زخم های سطحی را خیلی زود التیام می دهد. برای تهیه ضماد آن باید دوازده گل همیشه‌بهار را بچینید و بکوبید تا له شود، بعد آن را در داخل پارچه ای نازک توری بریزید و آن را روی زخم ها بگذارید تا چندین ساعت بماند و هر روز دو بار صبح و شب ضماد را تجدید و تعویض کنید.

قاعدگی های نامرتب

خانم هایی که دچار قاعدگی های نامرتب هستند باید دم کرده برگ یا گل های ‌همیشه‌بهار را هشت روز قبل از اولین روز قاعدگی، هر روز سه فنجان بعد از غذا میل کنند. دم کرده برگ یا گل همیشه بهار دوره قاعدگی را در خانم ها مرتب می کند و دردها و عوارض ماهانه را برطرف می سازد.

طرز تهیه دمنوش گل همیشه‌بهار

2 لیوان آب درون کتری بریزید و روی حرارت قرار دهید تا جوش آید سپس گل خشک همیشه‌بهار را داخل آن بریزید و بگذارید با حرارت ملایم حدود 20 دقیقه دم بکشد. با عسل شیرین کنید و از آب لیمو ترش هم می توانید داخل آن استفاده کنید، این دمنوش را گرم بنوشید. روزی 3 بار هر بار یک لیوان میل کنید.

• هلیله سیـاه برای تقویت حواس مختلف اصلی و فرعی یعنی حواس ده گانه به کار می رود و در تقویت حواس مذکور به تجربه رسیده و جهت تقویت قوای بینایی بسیار مفید است.
• داروی خوبی است برای وسواس و مالیخولیا.
• اگر فردی به مرض فلج اعضا مبتلا شده است آن را در دهان گذاشته بجود و آب آن را خورده و تفاله اش را بیرون ریزد در بهبود مرض موثر باشد.
• افرادی که قصد دارند چشم آنان قوی بماند و موی بدن آن ها دیرتر سفید گردد می توانند گاه گاهی هلیله سیاه را جویده و پس از فرو فردن آب آن، تفاله را بیرون بریزند.
• جهت درمان عفونت های گوارشی مانند سوءهاضمه هلیله سیاه را ریز ریز کرده و با مقداری روغن بادام شیرین چرب کرده و میل نمایند.
• همچنین این گیاه داروی تقویت کننده حافظه  است.

ماسک هلیله سیاه و گلاب برای رفع سیاهی دور چشم:

یک قاشق مرباخوری هلیله سیاه را با یک قاشق چایخوری کف دریا مخلوط کرده و با کمی گلاب به حالت خمیر در آورید. سپس ابتدا پوست و دور چشم را با آب و صابون بشویید و خشک کنید و بعد ماسک را به مدت پانزده دقیقه روی پوست بمالید.

هلیله سیاه برای سفیدی مو:

برای جلوگیری و درمان سفیدی مو می توانید هر روز به مدت یکسال یک عدد از هلیله‌ سیاه را در دهان بمکید و یا یک عدد هلیله‌ی سیاه را بکوبید و با یک لیوان بزرگ آب بخورید.

هلیله سیاه برای درمان یبوست های مزمن:

یبوست های مزمن دائم را می توانید با مصرف چهل شب بدون وقفه برطرف کنید برای این منظور باید هلیله‌ی سیاه ریز را تمیز کرده، سپس دویست گرم آن را کوبیده بعد هر شب به مدت چهل شب پنج گرم آن را روی زبان بریزید و سپس یک لیوان آب میل کنید. اگر بدون وقفه اجرا شود نتیجه حتمی خواهد بود.

میزان مجاز مصرف هلیله‌سیاه :

مقدار خوراک این دارو از جرم آن تا دو مثقال و اگر بجوشانند و آب جوشانده صاف شده را میل کنند تا هفت مثقال را می توان مصرف نمود.

موارد منع مصرف :

• استفاده از این گیاه برای زنان باردار و شیرده منع شده است.
•  مصرف آن به افرادی که از خستگی رنج می برند و افراد خیلی لاغر توصیه نمی شود.
• در دوران قاعدگی استفاده نشود.

توجه: مصرف بیش از حد پودر هلیله سیاه ممکن است باعث اسهال و مشکلات گوارشی مثل نفخ و گاز بیش از حد شود.

فواید و مضرات هل مصرف هل در مقادیر کم به مصرف کننده آسیبی نمی زند، اما می تواند مخصوصاً در افرادی ایجاد سردرد کند که مزاج گرم دارند.

به دلیل آنکه هل مقوی معده و خوشبوکننده دهان است و با کمک به رفع نفخ و باد شکم به هضم بهتر مواد غذایی کمک می کند در چای و برخی از شیرینی ها بویژه در نواحی کرمان و یزد بوفور از آن استفاده می شود.

علاوه بر افزودن هل به مواد غذایی می توان آن را بتنهایی جوید یا آسیاب و پودر کرد و روی زبان ریخت و با آب دهان آرام قورت داد. همچنین می توان حین سرو غذا از این دانه معطر بهره برد و آن را روی غذا ریختد.

هل از نظر مزاجی گرم و خشک است و از نظر قدرت در درجه دوم قدرت قرار دارد و بنابراین خیلی قوی نیست. روغن آن به منظور رفع برخی سردردهای ناشی از باد و سرما و سینوزیت می تواند برای افرادی با مزاج سرد و خشک مفید باشد. مالیدن روغن هل به گردن و پس سر نیز موجب رفع سردردهای سوداوی و التیام گرفتگی عضلات می شود که معمولا در شب و اول صبح بیشتر بروز می کنند.

استفاده از هل در چای و غذا

بهترین نوع هل انواع سفید رنگ آن است که بوی خیلی تندی داشته باشد. این نوع هل، به باز شدن مجاری درون کبد و طحال کمک می کند، خاصیت خواب آوری و شادی آور دارد و بنابراین برای افرادی خوب است که دچار افسردگی، خمودگی و غم شده اند.

عرق هل هم اثرات خوبی دارد و همان خواص هل را البته در حد کمتر به همراه دارد. از بخور هل می توان برای رفع گرفتگی و خشونت صدا و سرفه استفاده کرد و به این منظور باید هل را نیمکوب کرد، در آب ریخت و روی شعله ملایم قرار داد تا آرام بجوشد. در این مرحله بخارهای برخاسته از آن را باید استشمام کرد تا وارد مجاری تنفسی شود و گرفتگی و سرفه و خشونت صدا را تلطیف کند.

به کسانی که از بوی بد دهان رنج می برند باید از هل استفاده کنند و از علل شایع بوی بد دهان، تجمع رطوبت ها و مواد زائد ناشی از غذا خوردن در حفره ها و فضاهای دهانی است که احتمالا با مسواک و نخ دندان نیز برطرف نشده اند.

استفاده از هل در چای و غذا

هل می تواند موجب رفع و دفع آثار این مواد زائد شود و دهان را پاکسازی نماید. از این رو هل را می توان پودر کرد و پس از اختلاط با مقداری نمک دریا از آن به عنوان خمیردندان برای کمک به خوشبو شدن دهان، استحکام لثه و سفید شدن رنگ دندان ها استفاده کرد.

اگرچه هنوز باید پژوهش های بیشتری در این زمینه انجام شود اما به نظر می رسد که هل می تواند تا حدودی هم به کوچک شدن توده های رحمی کمک کند. به توده های رحمی، امروزه فیبروم گفته می شود. استفاده از هل در کسانی که دچار مشکل پروستات و تکرر یا توقف ادرار هستند نیز می تواند موجب شود بافت پروستات نرم و کمی سست شده، فشار آن از روی مجرای ادرار براشته و در نتیجه ادرار براحتی و سهولت دفع شود.

هل میوه ای کوچک به اندازه بند انگشت با پوست تیره و دانه های خوشبو است. هل، میوه گیاهی از تیره زنجبیل هاست و انواع مختلفی شامل هل سیاه، هل سفید و هل سبز دارد که نوع سبز آن عطر تندتری دارد. نام های دیگر آن: هیل، هال، قاقله کبار، قاقله غراب، قاقله، قاقله ذکر، قاقله انثی، قاقله صغار، هیل بوا، خیربوا، هال بوا، هیل غراب، هیل و حماما ذکر می باشد.

اغلب خانواده ها امروز از هل در چایی یا مربا و کیک و شیرینی و دسر و همچنین غذاهای مختلف استفاده می کنند تا هم بوی معطری داشته باشد هم از خواص آن برخوردار شوند.

دانه های آن اصولا برای رفع ازدیاد گاز های معده و روده مفید است. دم کرده دانه های معطر آن برای طعم و رایحه ادویه جات و پختن غذا و شیرینی و دسر مورد استفاده زیادی است و خانم های کدبانو به آن علاقه زیادی دارند زیرا معطر و اشتها آور و هاضمه را زیاد می کند.

خواص هل

همچنین دارای خواصی چون قاعده آور، دافع بلغم، رفع خستگی، ضد نفخ و سو هاضمه (البته دم کرده دانه آن به تنهایی)، قابض، معطر، عطسه آور، رفع سنگ کیسه صفرا، تقویت حافظه، شادی آور، رفع صرع، برطرف کننده بوی دهان (جویدن آن بوی بد دهان را از بین می برد)، کم کننده بزاق دهان (در صورت مکیدن نبات هل دار)، از بین برنده کک و مک (در صورت اضافه کردن آن در غذا) می باشد و برای بی خوابی، میگرن و سردرد، ورم سر، انسداد کبد، زخم زهدان مناسب است. مصرف هل سبز باعث خوشبویی عرق می شود و باعث دفع سنگ کلیه و اغما و بی هوشی نیز هست.

مضرات هل سبز

• افراط در مصرف هل موجب سردرد و فشارخون شده و عوارضی دیگر مانند یبوست، ناراحتی های روده ای و پوستی در پی دارد.
• مصرف هل برای اشخاصی که مبتلا به ناراحتی هایی از قبیل: یبوست، زخم معده، سوزاک، سفلیس، فشارخون، صرع، ورم پروستات و ناراحتی های ریوی مبتلا می باشند، مضر می باشد.

داروی هاضوم طب اسلامی به هضم غذا و دفع مشکل غذاهای سنگین ، تقویت معده سوزش معده ، دل دردجلوگیری از تهوع ، افزایش دهنده اشتها کمک میکند.

گوارش از دهان آغاز می‌شود و با روده بزرگ پایان می‌یابد اما بیشترین فعالیت گوارشی در معده و روده کوچک انجام می‌شود.

هاضوم، چیزی است که به فرایند گوارش در معده کمک می‌کند و به اصطلاح هضم‌کننده کمکی غذاست. همچنین نام یک داروی قدیمی در طب اسلامی است. می‌دانستید در گذشته‌های دور که فناوری تولید ماست لاکتیویا نبود، از هاضوم استفاده می‌شد.

داروی هاضوم چیست؟

هاضوم یک پودر گیاهی است که با ترکیب سه‌گانه آویشن، زنیان و سیاه‌دانه ساخته و عرضه می‌شود. بر اساس طب اسلامی، بر پایه حدیث کتاب «مکارم الاخلاق»، باید برای ساخت این دارو هر یک از مواد به نسبت مساوی ترکیب شوند.

برخی از متخصصان طب اسلامی معتقدند در این ترکیب. دانه زنیان و برگ آویشن آرد و آسیاب می‌شود اما سیاه‌دانه باید به صورت سالم و آسیاب‌نشده به آن دو اضافه شود.

این اسم عجیب به چه معناست؟

در کتب قدیمی طب سنتی که به زبان عربی نوشته شده‌اند، و حتی تا چند دهه پیش در گفت‌وشنودهای مردم. به دستگاه گوارش، «دستگاه هاضمه» می‌گفتند. هاضمه، کلمه‌ای عربی از ریشه هضم به معنای گوارش‌دهنده است. هاضوم، هم از همین ریشه و به معنای کمک‌کننده به هضم‌ و گوارش‌ است.

هاضوم چه خواصی دارد؟

هاضوم را یک داروی عمومی برای بیماری‌های گوارشی معرفی می‌کنند و به طور کلی آن را برای درمان ناراحتی‌های عمومی گوارشی چون ضعف معده، نفخِ، رودل، درد شکم، بوی بد مدفوع و رفلکس معده مناسب می‌دانند. همچنین خوردن این دارو را برای زمانی که غذای سنگین خورده می‌شود سفارش می‌کنند.

برای درمان بلغم. استفاده مداوم آن را خیلی مفید دانسته‌اند و نیز مصرفش را فقط برای زمان بیماری نمی‌دانند بلکه مصرف آن را برای پیشگری از بیماری و نیز تقویت معده توصیه کرده‌اند.

خواص هاضوم به مواد تشکیل‌دهنده‌اش مربوط است. در کتاب‌های کهن طب سنتی. به خواص گوارشی این مواد اشاره شده است. البته در این کتاب‌ها برای این سه ماده نام‌های قدیمی دیگری وجود دارد که هنگام جستجو و مطالعه باید دقت شود. مثلاً به زنیان، نانخواه و زیره رومی، به سیاه دانه، شونیز و کرنج، و به آویشن، سعتر / زعتر / صعتر و پودینه کوهی / دشتی گفته می‌شده است.

هاضوم در روایات اسلامی

در روایات اسلامی به مواد هاضم (کمک‌کننده به گوارش غذا) اشاره شده است. در کتاب معتبر «الکافى» از امام کاظم(ع) درباره خوردنماست نقل شده است: «هر کس مى‌‏خواهد ماست بخورد و ماست به او زیانی نرساند، روى آن. هضم‌‏کننده‌‏اى (هاضوم) هم بخورد». از امام درباره هضم‌‏کننده می‌پرسند و ایشان پاسخ می‌دهد: «نانخواه». درباره این که منظور از واژه نانخواه چیست. به دو دانه «زنیان» و «سیاه‌دانه» اشاره کرده‌اند که روی نان می‌ریختند تا بعد از پخت بو و طعم خوش‌تری داشته باشد. (الکافی، چاپ اسلامیه، ج ۷، ص ۳۸۸؛ چاپ دارالحدیث، ج ۱۲، ص ۵۰۵؛ لغت‌نامه دهخدا؛ دائره المعارف بزرگ طب اسلامى، ج ۵، ص ۲۷۸)

در کتاب «مَکارِمُ الاَخلاق» (ص ۱۸۷) در حدیثی از پیامبر اسلام (ص) روایت شده است که ایشان هاضوم، سَعتر و حَبَّۀُ السُّوداء را آرد می‌کردند. و با نمک نیم‌کوفته مخلوط می‌کردند و قبل از غذا می‌خوردند و می‌گفتند که وقتی این دارو را بخورم دیگر باکی ندارم چه چیزی خورده‌ام.

در این حدیث چون به سیاه‌دانه (حَبَّۀُ السُّوداء) اشاره شده است. هاضوم را به زنیان، و سعتر را به آویشن ترجمه‌ کرده‌اند.

(دانش‌نامه احادیث پزشکی، ج ۱، ص ۲۷۷) برخی این سه را به زیره، پونه و سیاه‌دانه ترجمه کرده‌اند که هر سه جزو گیاهان هاضم نیز هستند. (مکارم الاخلاق، ترجمه ابراهیم میرباقری، ج ۱، ص ۳۵۶)

نحوه مصرف

مقدار مصرف هاضوم در بزرگسالان یک قاشق چای‌خوری و برای کودکان کمتر از این مقدار گفته شده است. زمان مصرف می‌تواند پیش از غذا یا بعد از آن باشد. البته برای قبل از غذا توصیه شده است که همراه با مقدار کمی نمک دریا خورده شود. همچنین گفته‌اند بهتر است به تنهایی و به صورت خشک مصرف شود. برخی معتقدند ترکیب آن با چیز دیگر (مانند عسل)، اثر آن را کم می‌کند.

نعنا فلفلی که به نام های سوسنبر (سیسنبر)، آس بویه، آویشن وحشی، خزنده و برکلند هم شناخته می شود، از انواع گیاهان دارویی معطر از خانواده نعناع بوده و از پیوند نعناع معمولی و نعناع آبی به وجود آمده است.

نعنا فلفلی (Peppermint) در گودال ها و کنار جاده ها در سراسر انگلستان می روید. دارای ساقه های خزنده به ارتفاع 30 تا 15 سانتیمتر می باشد که با فاصله زیاد از هم می رویند. نعنا فلفلی در خاک غنی و سبک و مرطوب کشت می شود (به ندرت از طریق دانه کشت می شود) پس از گل دادن دو بار در سال محصول می دهد (در تابستان و پاییز) در ایران این گیاه را می توان در نواحی شمالی ایران و تهران پیدا کرد.

خواص دارویی نعنا فلفلی :

نعنا فلفلی یک حس خنکی در بدن ایجاد می‌کند و دارای اثر آرام بخش بر روی بدن است. به طوری که اگر به صورت موضعی استفاده شود می‌تواند درد عضلات را تسکین بدهد. این گیاه همچنین دارای خواص ضد میکروب است بنابراین می‌تواند بوی بد دهان را از بین ببرد و مشکلات گوارشی را تسکین دهد.

نعنا فلفلی گند زا، بادشکن و ضد اسپاسم است به ویژه در دستگاه گوارش، ترشحات معده و صفرا را تحریک کرده و خاصیت ضد التهاب دارد. نعنا فلفلی را اغلب به شکل دم کرده (مراقب باشید گیاه نجوشد) برای بی قوتی معده و روده، اسپاسم دستگاه گوارش، نفخ، یرقان و سنگ های صفراوی مصرف می کنند، استنشاق آن برای درمان سرماخوردگی و عفونت های گلو بسیار مفید است همچنین برای مصرف خارجی آن می توان نعنا فلفلی را بر روی زخم های ایجاد شده پوست مالید.

نسخه های درمانی با نعنا فلفلی یا سوسنبر

سردرد

دمکرده نعنا فلفلی، علت سردردهای شما چه عصبی باشد و چه مربوط به سوءهاضمه باشد، آنرا معالجه و درمان می کند. طرز تهیه دمنوش: 15 گرم برگ خشک نعنا فلفلی را در یک لیتر آب جوش دم کنید. تا دوازده دقیقه بماند سپس آنرا صاف کنید و با عسل شیرین کنید و هر روز چهار فنجان از آن را بنوشید.

درد پاها

اگر پاهای متورم، دردناک و خسته ای دارید صد گرم برگ نعنا فلفلی را در یک لگن آب گرم بریزید و دوازده دقیقه بگذارید دم بکشد بعد پاهای خود را در آن گذاشته و با دست ماساژ دهید و بشویید. حمام پاها با سوسنبر موجب استراحت و آرامش آن می شود و اگر یک هفته این کار را هر روز ادامه دهید پس از پایان هفت روز خواهید دید پاهای چابک و چالاکی پیدا کرده اید.

رفع بوی بد پا

کسانی که پایشان زیاد عرق می کند و بو می دهد اگر پای خود را بشویند و چندین شب پاهای خود را در کیسه ای بکنند که پر از برگ نعنا فلفلی و نعناست و بخوابند، بعد از چندی خواهند دید که این عارضه در آنها برطرف شده است.

موارد منع مصرف:

افراد مبتلا به آهکلریدریا، انسداد مجاری صفراوی یا کیسه صفرا، یا سنگ های صفراوی از نعنا فلفلی استفاده نکنند.

نعنا، گیاهی با طبیعت گرم و خشک است که به صورت تازه، خشک، دم کرده و یا بصورت عرق مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای خواص بسیاری است. نعنا خشک شده نه تنها دارای عطر و رایحه خوبی می باشد بلکه دارای ارزش غذایی بالایی نیز می باشد. برای مثال، نعنا منبع غنی ویتامین ها، املاح معدنی و دارای عناصری مانند منگنز، آهن، مس، کلسیم، پتاسیم، ویتامین ث، ب2 و  آ  می باشد.

این گیاه خوش عطر برای درمان سوء هاضمه، کاهش کلسترول خون، تنظیم غلظت خون، جلوگیری از یرقان، تقویت اعصاب، تقویت نیروی جنسی، رفع تهوع ناشی از سردی مزاج، درمان روماتیسم، افزایش فشار خون و … موثر است. برگ های خشک و نرم شده نعنا به عنوان طعم دهنده کاربرد بسیار زیادی دارند.

از این محصول برای خوشبو کردن ماست و دوغ استفاده می شود. از نعنای سرخ شده و ترکیب آن در روغن که به نام نعنا داغ موسوم است برای خوشبو کردن برخی آش ها استفاده می شود. نعنا خشک برای دوغ، ماست، سالاد، آش، سوپ، کوکو و بسیاری از غذاهای دیگر کاربرد دارد.

طرز تهیه دمنوش نعنا

یک قاشق غذاخوری از نعنا خشک شده را به مدت ۱ و نیم ساعت در یک چهارم لیتر آب داغ بخیسانید. آن را صاف کنید و بنوشید. این دمنوش را به آهستگی بنوشید. به جای آن که برگ های نعنا را به بیرون تف کنید آنها را بخورید. برگ های نعنا جوشیده شده نیز برای درمان حالت تهوع خوب هستند.

طرز تهیه نعنا داغ

نعنا داغ که از نعنا خشک تهیه می شود، یکی از طعم دهنده های عالی و پایه اصلی تزیین غذاها و آش های ایرانی است که معمولا در هر مجلسی بر روی ظرف سرو آش به چشم می خورد.

برای تهیه نعنا داغ مقداری روغن درون ماهیتابه ریخته و روی اجاق گاز قرار دهید. دقت کنید روغن نباید خیلی داغ شود. مقدار مورد نیاز پودر نعنا خشک را داخل روغن داغ شده  بریزید و فقط یک بار هم زده و ظرف را سریع از روی اجاق گاز بردارید. اگر روغن خیلی داغ باشد و یا مدت طولانی نعنا را درون روغن تفت دهید، نعنا به سرعت سوخته و بوی بدی پیدا می کند و نهایتا تلخ می شود.

توجه: نعنا باید در شیشه های در دار، دور از نور و رطوبت نگهداری شود.