به دانه (هسته به)

به درخت یا درختچه ای با شاخه های پرزدار و برگ های بیضوی شکل و متناوب است، این پرزها در پشت برگ ها نیز وجود دارد، گل های صورتی رنگ و زیبای آن به طور جداگانه و با پایه کوتاه روی شاخه ها قرار دارند و عطر خوش آیندی ندارند. میوه آن گوشتدار، معطر و پوشیده از کرک است. منشا اصلی این گیاه قفقاز بوده و از آن منطقه به تدریج به کشورهای حوزه مدیترانه و اروپا انتقال یافته است. قسمت های مورد استفاده به، میوه، برگ و دانه آن است. از نظر طب سنتی طبیعت بهدانه سرد و تر است.

در اسطوره های یونانی آمده است که در باغ مشهور هسپریدس که در آن گوسفندان زرین پشم می چریدند درختی بوده که سیب زرین بار می آورده و اژدهایی نگهبانش بوده است. این سیب زرین چیزی نبود جز همین به. این افسانه نشان می دهد که منشا درخت به، به روزگاران دور می رسد.

خواص به دانه

به دانه نرم کننده سینه به شمار می رود. حتما برای شما هم پیش آمده است که به هنگام سرماخوردگی یا گلودرد مادر یا مادربزرگ با یک لیوان آب بهدانه به سویتان آمده باشند. حقیقتا که در رفع و تسکین گلودرد درمان خوبی است چرا که به دانه حاوی موسیاژ است و موسیلاژ دارای خاصیت ضد التهاب، مرطوب کنندگی، نرم کنندگی، چسبندگی و بادکننده هستند. برای بهره مندی از این خواص کافی است نصف قاشق غذاخوری به دانه ها را درون یک لیوان دمنوش ریخته و روی آن آب جوش بریزید و لیوان را روی حرارت غیرمستقیم قرار دهید. بعد از گذشت 7 یا 8 دقیقه مایع را بنوشید.

روزگاری کدبانوها بهدانه کوبیده را در مقدار کمی آب می خیساندند. لعابی که به این ترتیب به دست می آمد، برای لوله کردن مو و صاف نگه داشتن آن به کار می رفت، همچنین با افزودن پیه به آن برای ترمیم سوختگی و بریدگی و سرمازدگی و التهاب چشم استفاده می شد. یک مشت به دانه را در دو لیوان آب بجوشانید. صاف کنید و بگذارید سرد شود به صورت کمپرس روی سوختگی، بریدگی و سرمازدگی قرار دهید.