برگ سنا

سنا گیاهی است از تیره گل ارغوان و چند نوع دارد و اغلب در حجاز می روید. انواعی از این گیاه در هندوستان یافت می شود. نوع کاسیا اوبواتا در بلوچستان و برخی از نواحی شمال ایران نیز می روید. بهترین نوع سنا گل های زرد دارد و نوع حجازی آن است، برگ سنا باریک و شبیه است به برگ حنا و برگ مورد و از برگ حنا قدری بزرگتر و ضخیم تر و از برگ مورد نازکتر است. دانه سنا پهن و بسیار نازک دارای برگ هایی سبز رنگ است، اگر سنا کهنه یا سیاه شود اثر درمانی خود را از دست می دهد.

خواص دارویی گیاه سنا :

طبیعت سنا گرم و خشک است و مسهل صفرا و اغلب اخلاط و مواد زاید بدن می باشد و مواد زائد را از مغز و شش ها و دستگاه های داخلی جذب و از راه دستگاه گوارش دفع می نماید. از این جهت است که پزشکان این دارو را برای مداوای بیماری هایی نظیر صرع، جنون، سردرد های کهنه، درد پهلو، درمان تنگی نفس، درمان بیماری های مفصلی و درد های مفصل و نقرس، تشنج ماهیچه ای، جوش های کهنه ای که با معالجات سطحی و جلدی مداوا نمی شوند و بیماری وسواس به کار می برند.

سنا را گاهی به تنهایی و گاهی با گل سرخ و در افراد گرم مزاج با آلو بخارا دم کرده و میل می کنند. مقدار خوراک آن از دم کرده آن دو تا شش مثقال به تنهایی و اگر همراه با گل سرخ باشد 20 گرم سنا و ده گرم گل سرخ را دم کرده و در آب صاف شده و میل می نمایند.

جهت معالجه درد های مفاصل روزی یک مثقال از پودر آن را به مدت سه روز تا یک هفته می خورند و بسیار مفید بوده است.

یکی از راه های مصرف سنا استفاده آن با گل برگ گل سرخ و روغن بادام شیرین است، معجونی که از سنا و رازیانه و ریوند ساخته می شود بهترین داروی دستگاه گوارش برای برطرف نمودن ترشی معده، درمان سو هاضمه و ضد نفخ شکم می باشد.

روش استفاده از برگ سنا:

میزان مصرف روزانه برگ سنا برای افراد بزرگسال، بین نیم تا یک گرم است که می توان بر روی آن حدود یک استکان آب ریخت و 10 دقیقه جوشاند، سپس صاف کرد و میل نمود. بهترین زمان مصرف شب هنگام است. گرچه می توان این محلول تلخ را با نبات یا عسل شیرین کرد، ولی تلخی آن کاملاً از بین نمی رود.